Vader Boris, herder van de Crypte
Getuigenis van Danièle Gousseff
Vader Boris is gedurende vier decennia (van 1968 tot 2009) de rector geweest van de parochie van de Heilige Drie-eenheid, in de wandeling de parochie van de crypte genoemd, want zij is ondergebracht in de crypte van de kathedraal van de Heilige Alexander Nevskij, waar zich het tweede altaar bevindt, dat gewijd is aan de Heilige Drie-eenheid. Tot de komst van vader Boris was deze parochie slechts een kleine Franstalige gemeenschap, die zeer getraumatiseerd was door de tragische dood van degene die haar vier jaar daarvoor gesticht had : vader Peter Struve. Het was helemaal het werk van vader Boris om deze gemeenschap over te nemen, haar te laten ontwikkelen, haar te laten groeien, maar met behoud van de geest die vader Peter haar had ingeprent : die van liturgische vernieuwing, geïnspireerd door het Concilie van Moskou van 1917, en waar de gelovigen bij betrokken werden.
Alles moest gedaan, georganiseerd en uitgevonden worden : de zang en de vertaling van de teksten in het Frans, de kindercatechese en de volwassenencatechese, het tijdschrift dat het leven van de parochie weerspiegelde, en een belangrijke bron van informatie en overdenkingen werd, en tenslotte de verschillende diensten die het geheel aanvulden, en bijdroegen tot een algemeen evenwicht. Natuurlijk stond vader Boris niet alleen voor al dit werk. We moeten noemen vader Alexander Nelidov, vader Peter Tchesnakoff, vervolgens vader René Dorenlot, die er altijd was, en nog anderen, geestelijken en leken, die om hem heen stonden ; maar vader Boris blies zowel de wens als de energie in om alles beetje bij beetje vooruit te krijgen en zich te laten vormen. Op geestelijk vlak heeft hij niet opgehouden de gelovigen te versterken, allereerst door zijn boeiende preken, die mensen bijbleven, maar ook door zijn onderricht in de volwassenencatechese en door zijn raadgevingen en aansporingen in allerlei soorten omstandigheden.
In februari 1973 nam Aartsbisschop Georges van Syracuse (Tarassov) het besluit om de gemeenschap in een parochie om te zetten met een ad hoc statuut, tot grote vreugde van allen die deze gebeurtenis als een teken van erkenning zagen. Dank zij het charisma van vader Boris en de vitaliteit van de gemeenschap, heeft de parochie een uitstraling gekregen die steeds meer mensen aantrok, waardoor de “crypte” een plaats van uitwisselingen en ontmoetingen werd. En uiteraard waren er ook op- en neergaande bewegingen, zoals bij alles wat leeft.
Wanneer men teruggaat in de tijd krijgt men een heel verhaal, waarin vader Boris de centrale figuur is als liturg in de gratie van zijn aanwezigheid, zijn stem, van de gerespecteerde en geliefde Vader, die hij was.
Vader Boris, initiator van de Stem der Orthodoxie
Vader Boris is de eerste voorzitter geweest van de Stem der Orthodoxie (een Frans Russischtalig radiostation, gesticht door Russische emigranten), toen de vereniging in 1979 naar Rusland begon uit te zenden en zich in Parijs vestigde. Later, in 1999, toen de Stem der Orthodoxie in Rusland officieel werd erkend en een studio in Sint-Petersburg opende, becommentarieerde vader Boris deze gebeurtenis met de woorden “Met de komst van het postsovjettijdperk in Rusland verschijnen mensen die klaar zijn om ons initiatief over te nemen en ons werk voort te zetten. Ik wil hier de woorden van de heilige Johannes de Doper in herinnering roepen : Hij moet groter worden en ik kleiner' (Joh. 3:30). Ik dank God dat ik vanaf het begin aan dit missionaire werk verbonden heb kunnen zijn, dat Hij toelaat dat het wordt voortgezet, dat het groeit en rijpt, en mij toestaat de levende voortzetting van onze Parijse organisatie te zien in een studio van Sint-Petersburg, die gebouwd wordt en begint uit te zenden.”
Vader Boris, Theoloog aan het Institut Saint Serge
Vader Boris Bobrinskoj, professor en deken van het Instituut voor Orthodoxe Theologie Saint Serge van Parijs, staat in de grote traditie van Russische orthodoxe theologen van de twintigste en eenentwintigste eeuw. Hij komt uit een Russisch emigrantengezin uit de jaren die volgden op de bolsjewistische revolutie van 1917. Gedurende meer dan zestig jaar, van 1944 tot 2006, is vader Boris Bobrinskoj eerst student en daarna professor geweest op de leerstoel van dogmatische theologie van het Instituut voor Orthodoxe Theologie Saint Serge. Hij was lid van de commissie “Geloof en Kerkorde” van de Wereldraad van Kerken en van de Franse Commissie voor de katholiek-orthodoxe theologisch dialoog.
Gevormd in dit instituut en doctor in de theologie werd hij de voortzetter van de gedachte van grote Russische theologen als vader Serge Boulgakov, vader Georges Florovskij, vader Nikolas Afanassieff, de heer Anton Kartachev, vader Cyprien Kern, de heer Léon Zander, vader Alexander Schmemann, vader John Meyendorff en de heer Vladimir Lossky. “Al die personaliteiten”, zoals hij graag zei, “hebben mij klaarblijkelijk getekend.”
Hij was doctor honoris causa van de Roemeense theologische faculteit van Cluj-Napoca, van de Universiteit van Fribourg en van het Instituut voor Orthodoxe Theologie “Saint Vladimir” te New York, als teken van erkenning voor zijn bijdrage op het gebied van de hedendaagse theologie. Door zijn onderricht, zijn werken en zijn pedagogische, theologische en geestelijke richting heeft vader Boris bijgedragen aan de theologische en pastorale vorming van talrijke studenten over de gehele wereld, die monnik, priester of bisschop zijn geworden.
Zie een vollediger biografie die op de site van het Instituut voor Orthodoxe Theologie komt te staan (www.saint-serge.net).
Publicaties :
Communion du Saint-Esprit, Abbaye de Bellefontaine ;1992,
Le Mystère de la Trinité, Cerf, 1996,
La Compassion du Père, Cerf, 2000,
La Vie liturgique, Cerf, 2000,
Le Mystère de l'Église, Cerf, 2003,
Je suis venu jeter le Feu sur la terre, recueil d'homélies, Cerf, 2003
Vader Boris, vicepresident van de Raad van het Aartsbisdom
In 1998 werd vader Boris lid van de Raad van het Aartsbisdom van Russisch-Orthodoxe Kerken in West-Europa en werd hij er de vicepresident van.
***
Op 18 oktober 2009 vierde vader Boris zijn 50-jarig priesterschap en ging hij met emeritaat. Aartsbisschop Gabriël van Comana vergeleek het pastorale werk van vader Boris met dat van de vaders John Meyendorff en Alexander Schmemann : “...deze drie personen die hebben geschreven, die hebben gedeeld, hebben ons zo een zuivere orthodoxie gegeven. Wij zijn uw kinderen, vader Boris. De andere twee zijn al bij de Heer, u bent nog onder ons ; help ons ons geloof te blijven beleven op een open en creatieve wijze. Dank voor uw werk, en bid voor ons, dat wij dit werk kunnen voortzetten !”
Clik here to view.
